شرح کارگاه

مسترکلاس‌های «دقت در تماشا» در مکتب‌تهران – زمستان ۱۳۹۵

هدف اصلی مکتب‌تهران از برگزاری انواع مسترکلاس‌ها ایجاد نسبت‌های درست میان نسل‌های مختلف فرهنگ و هنر است. در این کلاس‌ها افراد دارای تخصص و صلاحیت علمی و هنری، دانش خود را با نسل‌های قبل و بعد از خود به اشتراک می‌گذارند.

| اتاق تاریک |

«اتاق تاریک» همایشی متشکل از تعدادی مسترکلاس است که در آن عموماً نسل‌های قدیمی‌تر، دانش و دستاورد تجربی خود را با نسل‌های متأخر به اشتراک می‌گذارند. در این جلسات از افراد خواسته‌ می‌شود که تنها به مهارت‌ها و تکنیک‌هایی بپردازند که دسترنج خودشان است و در منابع فرهنگی و هنری در دسترس نیستند.

«اتاق تاریک»،‌ روشی‌ست که مکتب‌تهران برای ثبت و ضبط دانش تجربی نسل‌های متوالی ابداع کرده است.

علی باباچاهی ؛ محمدرضا درویشی ؛ بهمن رجبی ؛ قباد شیوا

| فیلم دیدن |

این مسترکلاس مستقیماً به سینما می‌پردازد. در این کلاس‌ها صاحب‌نظران رشته‌های مختلف فرهنگی و هنری و به‌خصوص متخصصان سینما،‌ فیلم مورد علاقه‌ی خود را اعلام می‌کنند و پس از اکران فیلم در مکتب‌تهران، دلایل علاقه‌ی خود به آن فیلم مشخص را با دیگران در میان می‌گذارند.

مجید برزگر | یک اتفاق ساده – سهراب شهید ثالث |

کیومرث پوراحمد | قصه‌های وحشی – دامیان زیفرون |

جواد طوسی | سه برادر – فرانچسکو رُزی |

علی معلم | مردی برای تمام فصول – فرد زینمان |

عبدالرضا منجزی | بتمن – کریستوفر نولان |

| مدرنیته |

در ایران مدرنیته در زمره‌ی کالاهای مصرفی بوده است. صنعتی شدن در ایران، با مصرف محصولات صنعتی شروع شده نه با پیشرفت گام به گام در صنعت. به همین خاطر، مدرنیته در ایران بر بستر فرهنگی خود جاری نشده است و فرهنگ مدرنیته در ایران در تداوم پیشرفت و توسعه‌ اتفاق نیفتاده است. بنابراین هنر مدرن نیز در فرایند مدرنیته شکل نگرفته است.

هنر مدرن نیز از مسیر واردات و اغلب بی هیچ دخل تصرف هوشیارانه‌ای در ایران پا گرفته است. بدیهی‌ست که هر قاعده استثناهایی هم دارد اما موارد خاص و استثنا به شکل‌گیری جریان‌های فرهنگی کمک چندانی نمی‌کنند.

اکنون نزدیک به دو دهه است که طیف وسیعی از هنرمندان ایرانی به کار پست‌مدرن مشغول‌اند بی‌آن‌که از هنر مدرن عبور کرده باشند.

مکتب‌تهران همواره تلاش کرده که مانیفستی در باب هنر نداشته باشد و همت خود را صرف بسترسازی برای مفاهمه نظرات مختلف فرهنگی و هنری کرده است، بااین‌حال، کماکان هنر مدرن را به این خاطر که دارای قواعد و اصول واضح‌تری‌ست، قابل اعتنا‌تر می‌داند.

در این مسترکلاس‌ها صاحب‌نظران رشته‌های مختلف فرهنگی و هنری، تلاش می‌کنند تعاریف موجود از نسبت‌های میان مدرنیته و هنر مدرن را از وضوح و تمایز بیشتری برخوردار کنند.        

حمیدرضا اردلان | مدرنیته چیست؟ |

مهری تواسونی | مدرنیته و رنگ |

جلال تهرانی | تئاتر مدرن |

مازیار تهرانی | مدرنیته و گرافیک |

امیرحسن چهلتن | مدرنیته و داستان |

بهرام شیردل | معماری مدرن |

نادر مشایخی | موسیقی مدرن |

| وقتی از تئاتر حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم |

آنچه در همه جای تاریخ و جغرافیا و در ایران بیشتر از همه‌جا در مناسبات فرهنگی و هنری ایجاد اختلال و آشفتگی می‌کند، سوءتفاهم‌های زبانی‌ست. در ایران حتا در آکادمی‌ها نیز در کلاس‌های مختلف تعاریف متفاوتی از واژگان هنری وجود دارد. این تعاریف نسل به نسل نیز به جای رفتن به سمت اشتراک نظر، هرچه می‌گذرد بی‌اعتبارتر می‌شوند. واژگانی مثل میزانسن، متن، کنش، موضوع، تم، موقعیت، ریتم و… توسط افراد مختلف با کارکردهای متفاوتی به کار می‌رود.

مکتب‌تهران در این سری از کارگاه‌ها سعی می‌کند تعاریف متفاوت از یک واژه را در مقابل هم قرار دهد تا دست‌کم یک بینش کلی نسبت به مفاهیم متنوعی که یک واژه حمل می‌کند به دست آید.

حمید امجد | پژوهش |

مرضیه برومند | تئاتر عروسکی |

آتیلا پسیانی | تئاتر تجربه |

حمید پورآذری | تئاتر محیطی |

محمد چرمشیر | اقتباس |

ساقی عطایی | دستیاری کارگردان |

وحید عوض‌زاده | اختراع / تئاتر قرن بیست |

فرشید مصدق | نور در تئاتر |

محمدامیر یاراحمدی | درام |