وقتی رادی هاملت با سالاد فصل را می نویسد می فهماند که می تواند عاملت با سالاد فصل» هم بنویسد؛ اما وقتی دیگر این کار را نمی کند می فهمیم که نمی خواهد. ولی نمی توانیم به این فکر نکنیم که این شیوه میتوانست در آثار بعدی اش کامل تر

از مریم حاتمی چه بگویم مریم شعر بود. او را دو بار دیده ام شاید یادم نمیماند دیگر شادیم از این پیری زودرس که گریبان همه ما را گرفته است که اگر تصادف هم نکنیم کودکی را بی واسطه ای با پیری پیوند می زنیم و خلاص دوبارش یادم هست؛

نمایه نماد و شمایل ایندکس سمبل و آیکون؛ سه وجهه ی شناخته شده در هر چیزی هستند که در معرض حواس ما قرار میگیرد. سالهاست که خواصی غیر از حواس پنجگانه معادلات میان این سه را به هم ریخته اند. سال هاست که این سه به سادگی قابل تفکیک نیستند

زندگی مانند تئاتر؛ ساحت چرا نیست. ساحت چگونه است. در زندگی در هر جهان و هر نوع محکمه ای از تو نمی پرسند چرا میپرسند چگونه میپرسند چه کرده ای نمیپرسند تقصیر که بود. جهان بی رحم است و خواهی نخواهی از یک جایی به تو خواهد آموخت که هیچ

یادداشتی بر نمایش نامه ی «فاجعه ی بکت» چطور میشود آدمهای بکت را به وضوح و روشنی دید؛ وقتی خود او از آن سایه های محو و تار، آنها را دیده است؟! سایه هایی در افق تنیده که شکننده اند و در تکونای حرکتی مدام نه سایه واضح می شود،

اگر بخواهیم نمونه ی نه چندان مشابه آن را معرفی کنیم مرگ پیله ور ارتور میلر است که برای ویلی لومان خیال پرور آرمان طلب ذهنیت گرا در هنگام رویاپردازی دیوارها و درها معنای خود را از دست میدهند، چنان که ما در ذهن خود هنگام عبور از مکانی به